Jan Bernard Struik
In Utrecht zijn er drie straatpastores. Zij zijn aanwezig in de leefwereld van dak- en thuislozen. Ze lopen en fietsen door de stad en zijn aanklampbaar en aanspreekbaar. Ze bezoeken de dagopvang, zoeken mensen op in een hostel, ziekenhuis of huis van bewaring, of wanneer zij een plek krijgen om te wonen (in een opvang of begeleid-wonenproject, of – na verloop van tijd – zelfstandig).
Jan Bernard Struik
Sinds eind 2018 ben ik straatpastor in Utrecht. Ik woon in de binnenstad, wandel daar vaak, ook langs de singels, waar ik allerlei mensen ontmoet, mij aan hen voorstel, een praatje maak. Vooral met hen die dak-/thuisloos zijn. Zo ontmoet ik oude vrienden en maak ik nieuwe vrienden. Ik open mijzelf voor hen en al vragend groeit er vertrouwen om dieper op levensvragen in te gaan, op wat de ander nodig heeft en waar ik mee kan helpen, of kan verbinden met weer anderen die meer thuis zijn in de hulp die nodig is. Ontmoetingen en gesprekken op straat dus, buiten. Maar ook binnen, in de kerken die wij als staatpastors mogen gebruiken voor ontmoeting en gesprek en samen eten met onze vrienden. Soms gevolgd door samen boodschappen doen, of door bezoek aan huis bij hen die onderdak gevonden hebben en graag contact houden.
Waarom ik doe wat ik doe? Omdat God van alle mensen houdt, onvoorwaardelijk. Wij hebben lief zoals Jezus omdat Hij ons eerst heeft liefgehad. Als straatpastor doe ik niets liever dan dat uitleven. Zeker als ik mensen ontmoet die moeilijk kunnen geloven dat God van hen houdt, weinig of geen liefde van anderen ervaren hebben, of nog niet ervaren.
Contact met Jan Bernard Struik
Bij het Straatpastoraat krijg ik hulp en bescherming. Ik word geaccepteerd en krijg een beetje begeleiding in mijn geloof.
Maandag – Op tijd naar de Jacobikerk.
Wieke is er ook, mijn collega-straatpastor die al veel langer straatpastor is dan ik, al vijftien jaar, en er veel meer tijd in steekt dan ik. Ik heb veel respect voor wie zij is en wat zij doet.
Samen starten wij de dag met de aanwezige vrijwilligers: mooie mensen die er steevast iedere maandag zijn om de brunch in de keuken voor te bereiden en om met de bezoekers contact te hebben. Wij ontsteken een kaars met de woorden: ‘Het Licht van Christus’, lezen iets uit de Bijbel, zingen een lied en bidden.
Verder is er een stagiair, die na haar stage maar niet kan stoppen met er te zijn. En nog meer vrijwilligers, zoals onze portier, die zelf lang dakloos is geweest en nu deel is van het team. Met zijn allen ontvangen wij onze gasten, die wij ook onze vrienden noemen.
De eersten komen om half tien. Wij stellen hen op hun gemak en bieden hen koffie, thee en koek(jes) aan, of taart, als er iemand jarig is. Zij schuiven aan bij ons, aan de grote tafel in het midden, of gaan aan één van de kleine tafeltjes zitten omdat zij graag meer persoonlijk met één van ons willen praten.
Klokslag elf staat de brunch klaar, luiden wij de bel, zingen wij met zijn allen het ‘Onze Vader,’ en klinkt het ‘Eet smakelijk!’ Gesprekken worden voortgezet tijdens het eten.
Rond half twaalf zwaaien wij onze gasten uit. Wij beginnen met opruimen, spreken na, dweilen de vloer van de ruimte in de gastvrije Jacobikerk. Tijd om elkaar een goede week te wensen.